Het duurt even voor ik het besef: dit is mijn huis. Míjn huis. Zes maanden geleden stond ik ook op deze plek, maar toen was het nog een kaal stuk grond. Een kavel van 20 meter lang en 6 meter breed. Ik realiseerde me destijds niet helemaal wat dat was, een prefab woning. Het waren zes intensieve maanden, maar nu kan ik tevreden – en ook wel een beetje trots – terugkijken op het grootste project van mijn leven: mijn eigen huis bouwen.
Het begon met de kredietcrisis. “Het gaat slecht met de huizenmarkt”, hoorde ik overal. En: “De bouwsector ligt stil.” Ik ben altijd al iemand geweest die kansen ziet, iemand die liever positief en energiek bezig is dan glazen half leeg te zien. En dus inspireerde en motiveerde de crisis mij, want als huurder heb je niets te verliezen. Sterker nog: ik wilde mijn steentje aan een verbeterende huizenmarkt wel bijdragen.
Mijn zoektocht begon op internet. Op verschillende websites bekeek ik huizen en ik plande bezichtigingen van de woningen die me op het eerste gezicht wel bevielen. Op het eerste gezicht, want steeds als ik ergens over de drempel stapte was er wel iets aan te merken op de woning in kwestie. “Bij een open keuken springen de katten steeds op het aanrecht”, klaagde ik tegen mijn vriend. “Ik wil geen L-vormige woonkamer,” kaatste hij bij een andere bezichtiging terug. Zo vielen er nog heel wat huizen af: tuin op het noorden, slechts twee ruime slaapkamers, geen vaste trap naar de zolder, geen toilet op de eerste verdieping, matige isolatie… Zo’n beetje elke woning die we zagen, was wel iets op aan te merken en moest verbouwd worden. Uiteindelijk namen we de stap van ‘een huis verbouwen’ naar ‘zelf een huis bouwen’.
Opnieuw zoeken dus, maar nu naar een geschikt kavel. Dat ging hand in hand met het zoeken naar een goede aannemer, want we hadden begeleiding nodig van iemand die verstand heeft van ons huis bouwen. Hij stelde een prefab woningbouw voor. Omdat we al zo lang aan het zoeken waren naar een huis, sprak de korte levertijd en pragmatische aanpak ons wel aan. Toen we een geschikt perceel gekocht hadden bekeken we bij een architect bestaande prefab ontwerpen. We zijn uitgegaan van een basismodel en hebben daar onze eigen voorkeuren aan toegevoegd.
Een prefab woning wordt relatief gezien erg snel gezet. Alle voorgefabriceerde stukken werden als een soort bouwpakket in elkaar gepast. Lego, zeg maar, maar dan voor volwassenen. Resultaat: in zeven weken werd een compleet huis in elkaar gezet. De afwerking kostte nog de meeste tijd: stukadoren, betegelen, vloeren leggen, schilderen, badkamer aansluiten… Het scheelde veel dat we een aannemer hadden om de bouw en planning te coördineren en organiseren – dat nam ons veel werk uit handen. Natuurlijk brengt zelf je huis bouwen wel spanning met zich mee, maar nu hoefden wij ons alleen maar druk te maken over hoe ons huis er uit zou komen te zien. Ook Vereniging Eigen Huis was een bron van informatie. Door ons daarbij aan te sluiten konden we ook informatie inwinnen bij een onafhankelijke partij, wat bepaalde beslissingen gemakkelijker maakte.
Zojuist heeft de oplevering plaatsgevonden. Met de sleutel nog in mijn hand sta ik voor de openslaande tuindeuren die ik zelf heb uitgekozen. Ik sta te genieten en heb al veel zin in de volgende fase van dit project: het inrichten van mijn huiskamer en het uitpakken van mijn spullen. En daarna? Ik denk een paar weken op vakantie.
Meer informatie: Prefab woning